It’s the time of the year that my man and I like to go to the UK to absorb some fabulous landscape with hills, woodland and a splash of fall color. Usually we go to Scotland or the Peak District, both wonderful, but this time we visited the Lakes. It seems strange to me now that we have never been here. It felt at home immediately after the landscape became more accidented and the smell of woods more obvious, when we drove the convertible from Hull to the Lakes. We rented an apartment a few miles north of Keswick, and it was so wonderful that it deserves a post all on its own.
The apartment is part of Oakfield House, a glorious big house located on the slopes of Skiddaw. This is the first view of the house coming up the driveway:
To get a feeling of the historic atmosphere of the house, this is the big hallway (not part of the apartment):
The apartment we rented is called The Conservatory and it combined an old part of the house with bedrooms below, and the newer conservatory with kitchen and diner:
As you can see the living room has big windows, which formed a big attraction to me. The view from them was great, but the windows itself were beautiful too, I just couldn’t get enough of photographing them:
To add to the collection of windows, the one in the bedroom was attractive too:
But as beautiful as the apartment is, what made it extra special was the views. And over the course of the week the weather kept changing, giving me endless gorgeous pictures. So here is my collection of views from the apartment, some from the doorstep, some from the slightly lower garden or the road on the back. Enjoy!
The last photo is taken from the same viewpoint as the header photo, but you can see that some of the hills have disappeared in the rain. That’s what I loved about the Lake District: no matter what the conditions were, it was always beautiful. There will a couple of more posts coming soon, showing other parts of the area.
Thanks for reading!
Mooie foto’s Aukje. Visie en een keuze van onderwerpen zouden “vroeger” om een grootformaat camera hebben gevraagd. Maar met je M240 kom je een heel eind in de richting. Mooie tekening en fijne nuances. De foto’s met de M2 laten het op die punten afweten. Ligt dat aan de scanner – die eigenlijk niet voor kleinbeeld bedoeld is – of zit er gewoon niet meer in?
Dat is een goede vraag die ik mezelf ook heb gesteld. Ik gebruik de zelfde lenzen, dus aan de camera kan het niet echt liggen. De scanner zal best een rol spelen, maar ik zie nogal verschillende resultaten. Ik heb de indruk dat bij analoge fotografie de weersomstandigheden een grote rol spelen, de foto’s in regen en mist (en ook op een winderige dag op het strand) zijn altijd minder scherp en korreliger en lijken ook minder tonen te hebben. Foto’s in mooi weer lijken wel meer nuance te geven, hoewel nog altijd minder scherp (dat laatste stuk ken ik aan de scanner toe). Bijvoorbeeld deze foto’s: https://whataukjesees.com/9-days-in-a-fairytale-forest-the-analogue-files/ of deze: https://i2.wp.com/whataukjesees.com/wp-content/uploads/2016/07/ak280616004470-23.jpg
Ik vraag me ook af of het te maken heeft met het ontwikkel-proces (van de negatieven), wat ik zelf doe en misschien nog niet consistent genoeg is. Ik blijf nog even doorpuzzelen… (wel een leuk leerproces, maar ook de reden dat ik naar bijzondere locaties als het Lake District nog altijd een digitale camera meeneem).
Ik zie eigenlijk nu pas dat ik hier alleen Velvia heb gebruikt, een film met beperkt dynamisch bereik en nogal gevoelig voor onder- of overbelichting. Dat helpt natuurlijk ook niet…
Dank voor je uitvoerig antwoord Aukje. Het blijft voor mij nog wat onduidelijk waar het aan ligt. Contrastomvang, korrel, kleurbalans en kleurverzadiging lijken in jouw situatie vooral bepaald door het karakter van de film samen met de filmontwikkeling. Mogelijk ook speelt de belichting een rolletje. Gouden regel was altijd: negatief 3/4 stop overbelichten, omkeerfilm (dia) 3/4 stop onderbelichten.. De scherpte van je scans wordt bepaald door het oplossend vermogen van de film en dat van de scanner. Ik gebruik voor het scannen van mijn k.b. dia’s een Minolta Elite 5400 en voor grootbeeld een Epson V750. Bij de Minolta lukt het – als ik zorgvuldig werk – om de korrel zichtbaar te krijgen. Toch blijft het moeilijk afstand nemen van “analoog” vind ik.
Geen probleem, Kees. Ik vind het juist bijzonder dat mensen mijn blog willen lezen, en al helemaal als ze ook nog de moeite nemen om commentaar of feedback te geven.
Ik heb het belichten ook nog niet helemaal onder controle, ik gebruik nu een externe lichtmeter (reflectie of incident, ik heb geen spotmeter), maar vooral in contrastrijke omstandigheden blijft het moeilijk om goed te meten. Ik denk dat ik vooral nog veel moet oefenen 😉
Ik vind het proces van analoog heel leuk, en ook juist de uitdaging om het goed te krijgen. Als het dan wel lukt is de beloning nog groter. En ik heb ook al wel een aantal resultaten waarvan ik denk dat het me met digitaal niet gelukt zou zijn om dezelfde sfeer te creëren.